Κατά την εξέλιξη της περιοδοντικής νόσου συχνά τα δόντια «χαλαρώνουν» λόγω της απώλειας στήριξης και κουνιούνται. Άλλες φορές, μη φυσιολογικές δυνάμεις κατά την μάσηση ασκούν μεγάλες πιέσεις στα δόντια τα οποία τραυματίζονται κατά την σύγκλειση.

Όταν η κινητικότητα έχει την τάση να αυξάνεται η παρεμβαίνει στις φυσιολογικές λειτουργίες (μάσηση, ομιλία) η όταν υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού των δοντιών  σε ένα δυνατό δάγκωμα τότε απαιτείται η αντιμετώπισή της. Οι τεχνικές αντιμετώπισης της κινητικότητας είναι συνήθως συνδυασμός εκλεκτικού τροχισμού (διευθέτηση της σύγκλεισης) και ακινητοποίησης.